Σχέση με έναν Ναρκισσιστή!

 Η λέξη ναρκισσισμός χρησιμοποιείται πλέον συχνά,  συνήθως για να περιγράψουμε άτομα με έντονη αυταρέσκεια ή μια πομπώδη συμπεριφορά. Ο ναρκισσισμός, ανήκει σε μια από τις διαταραχές της προσωπικότητας και στην πραγματικότητα μπορεί να έχει και άλλες μορφές όχι μόνο τον πομπώδη/μεγαλεπήβολο ναρκισσισμό. Υπάρχει και ο ευάλωτος ναρκισσιστής, είναι το άτομο που συνήθως δεν είναι το επίκεντρο της παρέας, αντίθετα, μπορεί να είναι πολύ πιο χαμηλών τόνων. Αυτό το άτομο έχει ένα έντονο εσωτερικό θυμό που δεν τον/την θαυμάζουν οι γύρω του. Μπορούμε να πούμε αρκετά για τις διαταραχές προσωπικότητας, αλλά σε αυτή την δημοσίευση θεωρώ σημαντικό να εξηγήσω λίγο την πορεία της σχέσης με ένα άτομο που έχει αυτή την διαταραχή.

Να θυμάσαι ότι μια τέτοια σχέση δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο, γίνεται συνέχεια χειρότερη μέχρι να τελειώσει εκτός αν το άτομο το οποίο έχει ναρκισσισμό καταλάβει αυτό που συμβαίνει και αποφασίσει να δουλέψει με αυτό. Είναι ένας κύκλος που αποτελείτε από 5 στάδια και το κάθε ένα από αρκετά υπο-στάδια.

Εδώ θα αναφερθώ γενικά στις αρχικές κατηγορίες.

Στάδιο 1- Εξιδανίκευση: Είναι η αρχή της σχέσης ή αργότερα, η επανασύνδεση. Σε αυτή την φάση είσαι ο/η ιδανικός, υπάρχουν εκρήξεις αγάπης το λεγόμενο love bombing, σου δίνει τα πάντα για να μπορέσεις να αφεθείς, να φανερώσεις τα πάντα σχετικά με εσένα, να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός (χωρίς άμυνες). Να δείξεις τα ευάλωτα σου σημεία χωρίς να ανησυχείς, γιατί εμπιστεύεσαι. Σε αυτή την φάση της σχέσης νοιώθεις τόσο θαυμασμό για αυτό τον άνθρωπο που ευγνωμονείς και νοιώθεις τυχερός/ή που γνωριστήκατε. Επειδή ακριβώς τα νοιώθεις όλα αυτά, δίνεις μια συνεχόμενη επιβεβαίωση. Αυτή η συνεχόμενη επιβεβαίωση είναι και το σημάδι που σε οδηγεί σιγά σιγά στο στάδιο 2.

Στάδιο 2 - Απόρριψη:  Σε αυτό το στάδιο επειδή η ζωή έχει απαιτήσεις ξεκινάς να λες κάποια όχι, ή να θέτεις και εσύ τις προτεραιότητες σου. Αυτό δεν γίνεται εύκολα αποδεκτό γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά του ναρκισσισμού, είναι ότι ο εαυτός μου, είναι πάντα σε προτεραιότητα.  Έτσι ξεκινά η απόρριψη σου. Οι συγκρούσεις δεν είναι έντονες, περισσότερο επικρατεί το στυλ "βαριέμαι". Με κάποιο τρόπο αισθάνεσαι ότι εσύ κάνεις ή δεν κάνεις κάτι και κουβαλάς μια ευθύνη την οποία όμως δεν αντιλαμβάνεσαι και τόσο ξεκάθαρα (μπορεί για παράδειγμα να σκέφτεσαι ότι η σχέση είναι έτσι επειδή προϋπήρχαν ή εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες δυσκολίες/ εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν και πρέπει εσύ να κάνεις κάτι για αυτό).  Το άτομο με ναρκισσισμό προσπαθεί (και συνήθως το καταφέρνει) να σε κάνει να πιστεύεις ότι φταις.

Στάδιο 3- Υποτίμηση: ξαφνικά αυτός ο άνθρωπος που στην αρχή σε θαύμαζε τόσο πολύ και εσύ ανοιγόσουν, δίνοντας περισσότερες πληροφορίες για το ποιος/ποιά είσαι, πλέον χρησιμοποιεί όλες αυτές τις πληροφορίες εναντίον σου και καταστρέφει όλα αυτά για τα οποία ένοιωθες άξια/ος (και αυτό μπορεί να εισβάλει στα πάντα: στον τρόπο που σκέφτεσαι, που λειτουργείς, που εργάζεσαι, στην εμφάνιση σου, ακόμα και στην σεξουαλικότητα σου). Κάνει κριτική έμμεσα ή άμεσα αδιαφορώντας για το πώς νοιώθεις εσύ. Δεν υπάρχουν καθόλου σημάδια ενσυναίσθησης.  Θα διερωτηθείς τώρα «γιατί να μείνω σε αυτή τη σχέση?»…… Θυμάσαι το love bombing-στάδιο 1?  Το αναζητάς, θες να δεις αν όντως αυτό τελείωσε. Εκεί προσπαθείς να αναβιώσεις τα όσα ωραία σε βοήθησε μπορώ να πω ακόμα και πώς σε παρακίνησε να ονειρευτείς. Οπόταν προσπάθεια -v- απόρριψη. Η σχέση ξεκινά να έχει χαρακτηριστικά εξάρτησης. 

Στάδιο 4- Αντικατάσταση: To άτομο το οποίο ξεκίνησε να σε υποτιμά το κάνει πλέον όλο και πιο φανερά προβάλλοντας σε εσένα ότι έχει άλλα ενδιαφέροντα, ίσως και άλλα πρόσωπα στη ζωή του (επίτηδες η λέξη ίσως, μπορεί και να θέλει να το βάλει ως ερωτηματικό μέσα σου- με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσεις να νοιώθεις ότι δεν αξίζεις. Θα αμφισβητείς την λογική σου και μπορεί να παίζεις και με το ενδεχόμενο ότι είναι οι δικοί σου φόβοι αυτοί οπόταν μάλλον είσαι και λίγο τρελλός/η). Ολοφάνερες σε αυτό επίσης το στάδιο είναι και οι αλλαγές διάθεσης του ατόμου με ναρκισσιστική διαταραχή. Τη μια στιγμή μπορεί να έχει διάθεση και ενέργεια να βγείτε να κάνετε μαζί πράγματα και λίγο αργότερα (όταν θέλεις) να μην σου δίνει πια σημασία. Ένδειξη ελέγχου! Με αυτό νιώθει τεράστια περηφάνια, σε χειρίζεται και το ξέρει.  Αν διερωτάσαι γιατί μένεις ακόμα, είναι επειδή ανέπτυξες δεσμό τραύματος   https://en.wikipedia.org/wiki/Traumatic_bonding. Χρειάζεσαι βοήθεια. Μετά από αυτό το στάδιο πάμε συνήθως σε ένα μικρο-χωρισμό και ξανά στο στάδιο 1. Αυτό γίνεται πολλές φορές και αφού νιώθεις ότι έχεις χάσει εντελώς τον εαυτό σου έρχεται το τελευταίο στάδιο. 

Στάδιο 5 - Απόρριψη! Αυτό γίνεται όταν και εσύ νιώθεις και φαίνεσαι ότι το νιώθεις, εντελώς διαλυμένος-αποδυναμωμένος. Όχι δεν είσαι σε αυτή την σχέση επειδή δεν έχεις αξιοπρέπεια, ή αυτοσεβασμό. Είσαι σε αυτή την σχέση γιατί έχεις υποστεί χειρισμό σε σημείο που έχεις χάσει εσένα. ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ!

Παρακαλώ όσους βρίσκεστε κοντά σε άτομα που βιώνουν αυτές τις σχέσεις να μην μπείτε σε διαδικασία κριτικής. Είναι ιδιαίτερα δύσκολες γιατί προκύπτουν εξαρτησιακοί δεσμοί και αρκετά τραύματα. Στήριξη και αγάπη και προτροπή για βοήθεια από κάποιον ο οποίος μπορεί όντως να βοηθήσει.

 

Μαρίνα Ζανέττη

Συμβουλος (ΒΑ., MEd., MSc.)

Ηλεκτρονικά παιχνίδια και παιδιά

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν έχουν μόνο αρνητικά αποτελέσματα, αντίθετα, έρευνες έχουν δείξει ότι μπορούν να έχουν αρκετές θετικές επιδράσεις στην αντίληψη, την εστίαση της προσοχής, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, τη μνήμη και την λήψη αποφάσεων. Μπορούν να αυξήσουν την αυτοπεποίθηση αφού το παιδί έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα και επιβράβευση (ανεβαίνει στάδιο) και ταυτόχρονα έχει τον έλεγχο και μπορεί να αποφασίζει μόνο του. Τα παιχνίδια μπορούν ακόμα να βοηθήσουν και στην κοινωνικοποίηση, όταν παίζονται με φίλους, ή όταν προκαλούν θέμα συζήτησης.

Τα αρνητικά τους είναι ανάλογα κακά αφού μπορεί η χρήση τους να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση, παχυσαρκία ακόμα και σε βίαιη συμπεριφορά. Τα δύο πρώτα προκαλούνται από τον πολλή χρόνο που μπορούν τα παιδιά (ή ακόμα και οι μεγάλοι) να περάσουν μπροστά στην οθόνη. Φυσικό είναι αφού δεν θέλουν να σηκωθούν και να χάσουν χρόνο, να ψάξουν για εύκολο φαγητό απλά για να χορτάσουν γρήγορα (παχυσαρκία) και ζητούν να μείνουν ανενόχλητοι για να μπορούν να συγκεντρωθούν  (απομόνωση). Η βίαιη συμπεριφορά μπορεί να προκύψει όταν το παιδί παίζει παιχνίδια που συνδέουν με λάθος τρόπο το συναισθημα με τη λογική  (π.χ. μπορεί να σκοτώνει κάποιον και να κερδίζει βαθμούς λογική = σκοπός του παιχνιδιού είναι να σκοτώνω και συναίσθημα = χαρά γιατί κέρδισα). Εδώ το παιδί υπακούει την πρόκληση η οποία γίνεται για να ανέβει στάδιο και να τελειώσει το παιχνίδι. Το συναίσθημα το οποίο νοιώθει πιο έντονα είναι η ευχαρίστηση ότι τα κατάφερε. Οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να εξοικειωνόμαστε εύκολα, οπόταν εικόνες που στην αρχή μπορεί να μας προκαλέσουν απέχθεια, με συνεχόμενη επαφή μπορεί απλά να τις συνηθίσουμε και σιγά σιγά οι εικόνες αυτές να γίνονται πιο οικίες λιγότερο αηδιαστικές αποτροπιαστικές κλπ, ίσως ακόμα να φτάσουν και στο σημείο που γίνονται καθημερινές ή ευχάριστες ειδικά όταν υπάρχει «ευχάριστη» συναισθηματική πρόκληση και αποτέλεσμα. Εδώ είναι και ο κίνδυνος.

Οπόταν η λύση δεν είναι η απαγόρευση επαφής με ηλεκτρονικά παιχνίδια, αφού όπως είπαμε έχουν και τα θετικά τους αλλά η αξιολόγηση. Ερωτήματα που καλό είναι να σκεφτόμαστε είναι:

1.       Είναι το παιχνίδι αυτό κατάλληλο για την ηλικία του παιδιού?

2.       Πόσο χρόνο μπορεί να παίζει το παιδί με αυτό το παιχνίδι?

3.       Εγώ μπορώ να παίζω αυτό το παιχνίδι μαζί με το παιδί?

4.       Έχει αλλάξει η επίδοση στο σχολείο από τότε που παίζει αυτό το παιχνίδι?

5.       Έχει αλλάξει η συμπεριφορά του?

Συζητούμε με το παιδί την απασχόληση που του προσέφερε το παιχνίδι. Τα παιχνίδια των παιδιών μπορούν σίγουρα να προσφέρουν και στους γονείς και στα παιδιά προσωπικό χρόνο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μας κάνουν αδιάφορούς τον ένα προς τον άλλον. 

Εγώ μηνύματα

Όταν χρησιμοποιούμε τα εγώ-μηνύματα μπορούμε να πετύχουμε μια καλή επικοινωνία. Σε ένα διάλογο υπάρχει πάντα ο πομπός και ο δέκτης. Πομπός είναι αυτός που στέλνει το μήνυμα και δέκτης αυτός που το δέχεται. Στα εγώ-μηνύματα ο πομπός προσπαθεί να μεταφέρει στον δέκτη μηνύματα που αφορούν το εγώ του δηλαδή τον εαυτό του. Κάνοντας το αυτό, αποφεύγει να είναι επικριτικός, να κάνει κατηγορίες, δεν ειρωνεύεται, δεν βάζει ταμπέλες και όπως θα δούμε παρακάτω η δομή των εγώ-μηνυμάτων δεν αφήνει χώρο για σαρκασμό και κοροϊδία/γελοιοποίηση.

Χρησιμοποιώντας αυτό τον τρόπο επικοινωνίας οι σχέσεις όποιας μορφής – ερωτική, συντροφική, συναδελφική, φιλική, γονική  γίνονται ειλικρινής και εξελίσσονται συνέχεια.  Αυτό είναι επακόλουθο των αποκαλύψεων που κάνουμε για τον εαυτό μας. Παρουσιάζοντας τον εαυτό μου δίνω στον συνομιλητή μου να καταλάβει ποιος είμαι, γιατί είμαι έτσι και τι θα ήθελα.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα ξεκινώντας με τα ΕΣΥ μηνύματα:

1.      Είσαι πολύ εγωιστής που κάθε Σάββατο βγαίνεις με τους φίλους σου.

2.      Δεν κάνεις τίποτα! Θα βρωμίσουμε εδώ μέσα!  

Τώρα ας μετατρέψουμε αυτά τα εσύ-μηνύματα σε εγώ-μηνύματα:

Το «είσαι πολύ εγωιστής» μπορεί να γίνει: «Νοιώθω λύπη και μοναξιά, όταν κάθε Σάββατο βράδυ είμαι μόνη μου.  Θα ήθελα να έχουμε χρόνο μαζί. Μού λείπεις».

Στο πρώτο αυτό παράδειγμα ας δούμε την μετατροπή που έγινε.

1.      Μίλησα μόνο για τον εαυτό μου. 

2.   Δεν χαρακτήρισα / ονομάτισα (είσαι εγωιστής).

3.      Έδωσα όνομα στο συναίσθημα μου (λύπη και μοναξιά).

4.      Το επίκεντρο δεν είναι πλέον οι φίλοι του αλλά το ότι είμαι μόνη μου και ότι μου λείπει (αποτέλεσμα).

5.      Η λύση για το συναίσθημα μου και πρακτικά για την μοναξιά μου όπως την προσφέρω στο μήνυμα είναι ότι θα ήθελα να περνούμε περισσότερο χρόνο μαζί (Λύση/Θέλω).

Από αυτό το σημείο μπορεί να εξελιχτεί μια σωστή συζήτηση.

Στο δεύτερο παράδειγμα «Δεν κάνεις τίποτα! Θα βρωμίσουμε εδώ μέσα!» το εγώ-μήνυμα μπορεί να είναι «Όταν τα σκουπίδια είναι πάντα στο σπίτι, νοιώθω θυμό, γιατί κουράζομαι να καθαρίζω. Θέλω βοήθεια!»

1.      Κάνουμε συγκεκριμένο το τι είναι το «θα βρωμίσουμε εδώ μέσα».

2.      Εκφράζω το συναίσθημα (θυμός) και εξηγώ γιατί το έχω αυτό το συναίσθημα (κούραση).

3.      Δίνω την λύση (θέλω βοήθεια).

4. Και πάλι το κυριότερο μίλησα μόνο για τον εαυτό μου!

Είναι ξεκάθαρο νομίζω μετά τα παραδείγματα ότι αν μιλήσουμε στο εσύ η επικοινωνία πολύ εύκολα θα λήξει γιατί ο δέκτης αυτών των κατηγοριών θα μπει σε ένα συναισθηματικό αδιέξοδο οπόταν δεν θα έχει την ικανότητα να επικοινωνήσει επειδή θα αισθάνεται ανασφάλεια. Αυτό που μπορεί να προκύψει είναι διαφωνία, ένταση, καυγάς. Αντίθετα όταν ακούμε τα εγώ-μηνύματα το πιο πιθανό είναι ότι νοιώθουμε ότι ο δεσμός που έχουμε τον συνομιλητή μας είναι πιο δυνατός αφού μας εμπιστεύεται αυτό-αποκαλύπτετε και με αυτό τον τρόπο η σχέση μας δυναμώνει.

Μεταμφιεσμένα Εσύ-μηνύματα σε Εγωμηνύματα

Μπορούμε με ευκολία να δημιουργήσουμε μια φράση που να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μιλούμε για τον εαυτό μας αλλά στην πραγματικότητα να είναι εσύ μήνυμα. Συνήθως αυτές οι φράσεις ξεκινούν με το «νομίζω ότι εσύ….» «Αισθάνομαι ότι εσύ….. » ή μιλούν στο δεύτερο πρόσωπο.

Για παράδειγμα:

«Αισθάνομαι ότι πότε δεν με αγάπησες και ότι ποτέ δεν θα το κάνεις!»

«……..όταν μου φωνάζεις σημαίνει ότι δεν με εκτιμάς, έτσι δεν είναι?»

Στο πρώτο παράδειγμα λέω στον άλλον τι νοιώθει, χωρίς να είμαι σίγουρος και χωρίς να λέω τι νοιώθω εγώ και τι θέλω εγώ. Στην δεύτερη περίπτωση έχουμε ένα καμουφλαρισμένο εγώ μήνυμα στο οποίο μεταφέρουμε μεν την πράξη με ουδέτερο τρόπο αλλά το συναισθηματικό περιεχόμενο δεν το λεκτικοποιούμε. Θα καταλάβουμε την διαφορά αν και στις δύο περιπτώσεις προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για τον εαυτό μας.

Τα εγωμηνύματα απαιτούν ευθύνη, αυτογνωσία, απαιτούν να αποκαλύψουμε τον εαυτό μας και αυτό οδηγεί στην συναισθηματική ωρίμανση. Κατά τη διάρκεια μιας  συζήτησης, τα πιο πάνω προκαλούν την ενσυναίσθηση και το δέσιμο.

Πώς φτιάχνουμε το Εγωμήνυμα?

Το εγωμήνυμα έχει 3 βασικά χαρακτηριστικά:

1. Μια σύντομη περιγραφή της συμπεριφοράς

2. Το/α συναισθήματα μας

3. Το αποτέλεσμα που έχει αυτή η συμπεριφορά στον εαυτό μου.

Επιπλέον όταν κάνουμε εγωμηνύματα δεν κάνουμε γενικεύσεις, μιλούμε συγκεκριμένα για το θέμα και με ακρίβεια. Αποφεύγουμε τα θα έπρεπε και τους χαρακτηρισμούς και δεν χρησιμοποιούμε καμουφλαρισμένα μηνύματα όπως αισθάνομαι ότι εσύ….. πιστεύω ότι εσύ….

Ξεκινούμε με

Όταν είμαι....

Όταν εγώ....

Κάνουμε περιγραφή της κατάστασης όσο πιο συγκεκριμένα και με ακρίβεια. Εδώ ο σκοπός είναι η επικοινωνία οπόταν πέρα από τα λόγια προσέχουμε επίσης τον τόνο της φωνής και τις εκφράσεις μας αφού και αυτά μπορούν να προκαλέσουν άμυνα.

συνεχίζουμε με τότε ........

Εκφράζουμε τα συναισθήματα που νοιώθουμε όταν γίνεται η κατάσταση που ήδη περιγράψαμε. Ξανά προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο συγκεκριμένοι γίνεται και αποφεύγουμε αόριστα συναισθήματά όπως ένοιωθα άσχημα ή κακά.  Πολλές φορές βοηθά να εξηγήσουμε οπόταν μπορούμε να πούμε Επειδή και να εξηγήσουμε τους λόγους.

Χρειάζομαι / Θέλω

Καλό θα ήταν να δίναμε και λύσεις όταν προτείνουμε κάτι όταν μια κατάσταση δεν μας αρέσει.

Οπόταν:    Όταν ........ Τότε – Επειδή  …… θέλω!!

 

Η δύναμη της συμπόνιας

Συμπόνια, μια διάθεση που οι περισσότεροι από εμάς δείχνουμε να έχουμε για τους άλλους ειδικά για τους φίλους μας όταν κάτι δεν τους πάει καλά. Συναισθανόμαστε και πονάμε μαζί τους. Καθοδηγούμε και συμβουλεύουμε ανάλογα με αυτό που συνέβη χωρίς να κάνουμε κριτική και μάλιστα με αρκετά γλυκό και παρηγορητικό τρόπο. Γιατί όμως όταν κάτι ανάλογο συμβαίνει σε εμάς δεν λέμε στον εαυτό μου αυτά που λέμε στους άλλους; Γιατί όταν μας συμβεί κάτι που πιθανόν είτε δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς είτε δεν υπήρχε άλλος τρόπος να λειτουργήσει αυτό που προσπαθούμε τότε ξεκινούμε ένα πόλεμο αυτοσχολιασμού για την κάθε μας πράξη; Επιμένω φυσικά ότι σε ανάλογη κατάσταση σε κάποιον άλλον δεν θα κάναμε πόλεμο θα δίναμε συνήθως μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια καλή κουβέντα και πιθανόν και κάποια συμβουλή.

Συμπόνια, συμ+πόνια σημαίνει πονώ με κάποιον. Η διάθεση μας να πονέσουμε με αυτό που μας συνέβη κάποιες φορές καταλήγει σε αποτυχία. Περιμένουμε από τους άλλους να μας καταλάβουν, ίσως να ενισχύσουν εκείνη την ώρα την αυτοπεποίθηση μας, να μας εμπιστευτούν και να μας φροντίσουν. Περιμένουμε να μας πουν ότι αυτό που μας συνέβη θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε και ότι δεν έχει σημασία να κάνουμε ένα εσωτερικό δικαστήριο. Γιατί όμως γίνεται αυτό?

Ίσως γιατί αυτό μάθαμε στη ζωή μας. Ξέρετε λίγο μετά από τη γέννηση ενός παιδιού κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας το κατακεραυνώνουμε με τη φράση «να είσαι δυνατός/η όχι να κλαις, μην θυμώνεις, μην, μην, μην! Δεν ......» και αυτό στα παιδικά ματάκια ενός παιδιού δημιουργεί μια εικόνα θαυμασμού προς ένα παγωμένο άνθρωπο που δεν αισθάνεται, δεν πονά, δεν κλαίει, δεν γελά γιατί είναι δυνατός! Ξαφνικά αποκτούμε απόσταση και άμυνα με την κατακρεούργηση των συναισθημάτων μας αλλά αυτό το θεωρούμε δύναμη, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στη ζωή μας και στην κοινωνία γενικότερα. Συμβουλές όπως «Να είσαι δυνατός, όπως τον φίλο σου τον Γιαννάκη (που δεν έκλεγέ προχτές όταν οι γονείς του του ανακοίνωσαν ότι θα πάρουν διαζύγιο) είδες τι καλά που το αντιμετωπίζει?» δεν μας βοηθούν να είμαστε δυνατοί. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας διδάσκουν να κρύβουμε τα συναισθήματα μας ή να τα εμφιαλώνουμε μέχρι κάποτε να γίνει μια έκρηξη και να μην αντιλαμβανόμαστε από πού βγήκαν όλα αυτά!

Ξέρετε συμβαίνει και κάτι άλλο ταυτόχρονα πιο σωματικό. Όταν ξεκινούμε να κρίνουμε τον εαυτό μας λέγοντας του πόσο ανόητος είναι, ή κλείνοντας τον στο σπίτι μακριά από τους άλλους τότε δεν γεμίζει μόνο το μυαλό μας με σκέψεις προσπαθόντας να βρει τη λύση αλλά και το σώμα μας μπαίνει σε μια κατάσταση μάχης. Η καρδιά μας κτυπά γρήγορα και έντονα, η θερμοκρασία μας αυξάνετε και αυτός ο κόμπος στο λαιμό μας πιέζει αφόρητα.

Ε και? Έτσι είμαστε πλασμένοι οι άνθρωποι τι να κάνουμε τώρα…… Και όμως αν το λέγαμε αυτό για αυτό που μας βασανίζει θα ήταν τόσο καλό και καθόλου αμυντικό όπως ακούγετε εδώ αυτή τη στιγμή. Ξέρετε το γεγονός ότι είμαστε όλοι άνθρωποι είναι αρκετά ανακουφιστικό από μόνο του αφού ξεκινώντας από εδώ ξέρουμε όλοι ένα πράγμα. Ότι είμαστε άνθρωποι και ότι άνθρωπος σημαίνει ότι έχει και το δικαίωμα να κάνει λάθος. Και πάλι αν πάρουμε τις δύο άκρες αυτής της πραγματικότητας η μια μπορεί να μας ανακουφίσει και να μας επανάπαυσή στην απάθεια και στην έλλειψη πάλι των συναισθημάτων μας με την δικαιολογία ότι είμαστε άνθρωποι. Η άλλη πλευρά μπορεί να μας οδηγήσει στο ότι πρέπει να είμαι ο τέλειος άνθρωπος που θα μας κατά-αγχώσει αφού αυτό δεν υπάρχει στα πλαίσια της φύσης μας. Η επιβολή της τελειότητας μας μπορεί μόνο να μας προσφέρει το αόριστο φταίξιμο. Εγώ φταίω για όλα δεν έπρεπε να συμβεί αυτό. Ή ακόμη μπορεί να μας βάλει σε ένα ατέλειωτο σπιράλ συγκρίσεων με το τι κάνει ο ένας τι κάνει ο άλλος κάνοντας τις απαιτήσεις που έχουμε από τον εαυτό μας παράλογες ανάλογα των συνθηκών που ζούμε. Ποια είναι η κατάληξη αυτής της πλευράς; Ο φόβος και η θλίψη! Ο φόβος ότι οι άλλοι τα καταφέρνουν ενώ εγώ τίποτα. Και ξαφνικά είμαι διαφορετικός άνθρωπος. Δεν είμαι όπως τους άλλους. Δεν ανήκω σε αυτή την παρέα, δεν ανήκω σε αυτό το γραφείο, δεν ανήκω …… κάνω λάθη.

Όλοι κάνουμε λάθη. Μάλιστα κάποιοι άνθρωποι που είδαμε ότι δεν κάνουν λάθος τους ονομάσαμε Θεούς. Αντιλαμβανόμενοι την διαφορά που τους διακρίνει. Και για φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή σε ένα κόσμο τέλειο, χωρίς κανένα ψεγάδι χωρίς τίποτα που να θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι. Ξαφνικά η εικόνα του τέλειου (σε εμένα τουλάχιστον) δεν φαίνεται τόσο τέλεια.

Πού θέλω να καταλήξω; Να αφήσουμε τις υπερβολικές και να αρκεστούμε στις πραγματικές προσδοκίες που μπορούμε να έχουμε ο κάθε ένας μας από τον εαυτό μας. Ο κάθε ένας από εμάς ξέρει ποιες είναι αυτές. Να ζούμε με συνείδηση την κάθε μας στιγμή προσπαθώντας να απολαμβάνουμε και να καταλαβαίνουμε αυτό που μας συμβαίνει ακόμα και αν δεν είναι συνταραχτικό, σπουδαίο ή μοναδικό. Ξέρετε το να μυρίσουμε ένα μαγιάτικο τριαντάφυλλο δεν είναι τίποτα από τα πιο πάνω. Αλλά κάθε φορά που έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε δεν μπαίνουμε σε διαδικασία σύγκρισης με τις προηγούμενες φορές απλώς το απολαμβάνουμε. Όταν είμαστε ερωτευμένοι το ίδιο. Δεν ξεκινούμε να απαριθμούμε τα υπέρ και τα κατά τις κάθε φοράς σαν λογιστές συναισθημάτων και καταστάσεων. Απλά το ζούμε και είναι υπέροχο. Το ίδιο μπορεί να γίνει και στα όχι τόσο καλά γεγονότα και αυτά ανθρώπινα είναι. Αν αυτό ακόμα δεν σας βοηθά στο να καταλάβετε πώς συμπονούμε τον εαυτό μας, σκεφτείτε τι θα λέγατε ή τι θα κάνατε για κάποιον φίλο που παλεύει να αντιμετωπίσει ένα λάθος, μια κατάσταση, ή ένα συναίσθημα. Τώρα σκεφτείτε τι θα κάνατε αν το ίδιο συνέβαινε σε εσάς. Θα αντιδρούσατε το ίδιο; Θα λέγατε στον εαυτό σας ότι όλοι κάνουν λάθη, ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, θα τον «χαϊδεύατε», θα τον καθησυχάζατε, θα του δίνατε θάρρος να προχωρήσει και να επανεκκινήσει; Αν απαντήσατε ναι τότε μπράβο! Αποδείξατε ότι μπορεί να είστε συμπονετικοί και με τον εαυτό σας. Αν όχι τότε ίσως να είναι η ευκαιρία την επόμενη φορά να μην καθίσετε απέναντί σας αλλά δίπλα σας!

Μαρίνα Ζανέττη

Σεξουαλική παρενόχληση και παιδιά

Η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι ένα παράξενο φαινόμενο. Οι έρευνες λένε ότι 1 στα 4 κορίτσια και 1 στα 10 αγόρια δέχονται σεξουαλική παρενόχληση. Παιδιά όλων των κοινωνιών, εθνικοτήτων, οικονομικής και εκπαιδευτικής κατάστασης είναι ευάλωτα.

Το ότι η σεξουαλική παρενόχληση γίνεται από κάποιον/α άγνωστο είναι πλέον ένας αδιαμφισβήτητος μύθος! Δυστυχώς η σεξουαλική παρενόχληση προκύπτει συνήθως από άτομα γνωστά στην οικογένεια όπως ένας θείος, ξάδελφος, κάποιος ο οποίος εμπιστεύεται αρκετά η οικογένεια και ίσως να έχει και ισχύ κάποιας μορφής.

Δυστυχώς αν τα παιδιά δεν εκπαιδευτούν σε αυτό το θέμα δεν μπορούν να προστατεύσουν και τον εαυτό τους. Είναι καιρός να μην φοβόμαστε να μιλούμε στα παιδιά. Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι μπορούν να πουν ΟΧΙ σε όποιο άγγιγμα τα κάνει να αισθάνονται άβολα ή αμήχανα. Δεν είναι ανάγκη να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται συνέχεια με φίλους και συγγενείς. Αν δεν θέλουν να δώσουν φιλάκι στην θεία ή στον θείο ή σε οποιονδήποτε άλλον είναι εντάξει!  Σιγουρευτείτε ότι τα παιδιά ξέρουν ότι ούτε οι ενήλικες αλλά ούτε και τα παιδιά δεν χρειάζονται βοήθεια από κανένα για να πάνε στην τουαλέτα ή στο μπάνιο. Για αυτό εκπαιδεύστε τα όσο πιο νωρίς γίνεται! Μάθετε το παιδί να λέει σε αυτούς που το ενοχλούν ότι θα το πει σε εσάς. Μάθετε τα να ξεχωρίζουν τα καλά και τα κακά μυστικά όπως δεν είναι καλό να κρατούμε μυστικά για πάντα! Θυμίστε τα ότι, ότι σας πουν δεν θα τα αμφισβητήσετε και δεν χρειάζεται να φοβούνται τίποτα. Προσπαθήστε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τους. Εμπιστευτείτε το ένστικτο σας, αν για κάποιο λόγο νοιώθετε πιστεύετε ότι δεν πρέπει να αφήσετε το παιδί σας με κάποιον απλά μην το κάνετε! Αν το παιδί σας πει ότι δεν θέλει να μείνει με ….. ή δεν θέλει να μείνει μόνο του με……. ΜΗΝ το αφήσετε!

Μην νομίζετε ότι αν συμβεί κάτι το παιδί θα τρέξει αμέσως να σας το πει αν δεν το έχετε εκπαιδεύσει σε αυτό. Τα παιδιά μετά από μια τέτοια εμπειρία ντρέπονται, φοβούνται και εκφοβίζονται. Πιστεύουν ότι έκαναν κάτι κακό και πολλές φορές απειλούνται με διάφορα. Οπόταν φροντίστε να ελέγξετε τα δικά σας φοβικά συναισθήματα και μάθετε στο παιδί σας ότι μπορεί να σας εμπιστευτεί τα πάντα.

Παίξετε το παιχνίδι του αν..... Τί θα έκανες αν κάποιος στο σχολείο σου έλεγε ότι σε αγαπά? Τί θα έλεγες σε κάποιον αν σου έλεγε ότι θέλει να σε αγκαλιάσει να σε ακουμπήσει και σου ζητήσει να μην το πεις σε κανέναν? (Σωστή απάντηση εδώ είναι του λέω ΟΧΙ και λέω ότι θα το πω στη μαμά μου, ή σε κάποιον μεγάλο - γιατί όπως είπαμε και πριν τα μυστικά που κρατάμε για πάντα δεν είναι καλά μυστικά!-)

Η πιο κάτω ταινία «το μυστικό της Νίκης» έχει σκοπό την προστασία των παιδιών μέσα από μια ιστορία κινουμένων σχεδίων! Μάθετε τα τραγουδάκια και χρησιμοποιήστε την σαν αφορμή για να περάσετε τα πιο πάνω μηνύματα στα παιδιά!

https://www.youtube.com/watch?v=gyzEcIgogFg

Νέες Ομάδες Προσωπικής Ανάπτυξης

Αρκετές φορές αντιμετωπίζουμε προβλήματα που ούτε και εμείς γνωρίζουμε πώς προκύπτουν και πώς να τα διαχειριστούμε. Στις ομάδες μας μιλούμε για θέματα της καθημερινής ζωής και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Δεν μένουμε όμως εκεί. Σκοπός μας είναι να καταλάβουμε γιατί και απο πού μάθαμε να λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο και πώς μπορούμε να λειτουργίσουμε καλύτερα με αυτά που μας συμβαίνουν.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει τον τέλειο τρόπο για να λύσει προβλήματα ή δυσκολίες. Μπορούμε να μάθουμε μόνο μέσα απο τις εμπειρίες μας, λαμβάνοντας πάντα υπόψην την προσωπικότητα, την διαφορετικότητα μας και απο αυτά που πιθανόν να ορίζουμε ή μάθαμε με λάθος τρόπο. Αυτός είναι και ο σκοπός μας. Να επανακαθορίσουμε και να κάνουμε μια καινούργεια αρχή!

Τεχνικές χαλάρωσης - Ποιά τα οφέλη;

Οι τεχνικές χαλάρωσης έχουν πολλά να προσφέρουν για την πνευματική και την ψυχική μας υγεία. Η βαθιά χαλάρωση μπορεί να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τα σωματικά συμπτώματα που μας προκαλεί το άγχος, η κατάθλιψη, η υπερβολική ανησυχία και άλλα συναισθήματα. Μπορεί επίσης σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση μας και ότι άλλες δυσκολίες μας αφορούν αφού  μαθαίνει να συγκεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και στις ανάγκες μας.

Τι είναι η χαλάρωση και πώς γίνεται?

Η βαθιά χαλάρωση είναι η κατάσταση όπου ένα άτομο για δέκα με δεκαπέντε λεπτά συγκεντρώνεται εντελώς στον εαυτό του κλείνει τα μάτια του κάθεται ή ξαπλώνει σε μια αναπαυτική θέση και παίρνει βαθιές διαφραγματικές αναπνοές με σκοπό να προσφέρει στον εαυτό του ηρεμία και χαλάρωση. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να φτάσουμε σε βαθιά ηρεμία όπως:

1.   Προοδευτική χαλάρωση: Ξεκινούμε προοδευτικά να χαλαρώνουμε το σώμα και το μυαλό μας, από την κορυφή του κεφαλιού μας μέχρι τα πόδια μας.

2.   Νοερή απεικόνιση: Η νοερή απεικόνιση  χρησιμοποιεί τη φαντασία μας ούτως ώστε να φτιάξουμε με το μυαλό μας μια εικόνα που να μας προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια. Μέσα από αυτή την τεχνική μαθαίνουμε να μεταφερόμαστε σε αυτό το μέρος όποια στιγμή το έχουμε ανάγκη.

3.   Υπνοθεραπεία: O συνδυασμός μεθόδων χαλάρωσης μέχρι να φτάσουμε σε κατάσταση ύπνωσης.

4.   Αυτογενής χαλάρωση: H τεχνική όπου ακολουθείτε μια φόρμουλα επανάληψης κάποιον φράσεων και έχει ως σκοπό την υποβολή/αυθυποβολή  

5.   Βαθιές αναπνοές: Βαθιές, αργές. διαφραγματικές αναπνοές  

Γιατί μας βοηθά?

Κατά τη διάρκεια μιας αγχωτικής περιόδου έχουμε τα ακόλουθα συμπτώματα: Κούραση, ημικρανίες, πόνοι στην πλάτη, μυϊκοί πόνοι, ταχυκαρδία, πόνος στο στομάχι και αναπνευστικές δυσκολίες.  

Αυτό γίνεται γιατί το σώμα μας μπαίνει σε μια κατάσταση μάχης ή φυγής. Είναι μια αντίδραση την οποία ανέπτυξε ο άνθρωπος εξελικτικά για να προστατεύεται από τους κινδύνους που απειλούσαν τη ζωή του. Μπροστά σε κάποια απειλή ή θα πάλευε ή θα έφευγε για να σωθεί.

Κατά τη διάρκεια αυτής της αντίδρασης δουλεύει το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό σύστημα. Όταν δουλεύει το πρώτο τότε η αδρεναλίνη στο σώμα αυξάνεται. Νοιώθουμε τους παλμούς της καρδιάς επίσης να αυξάνονται και είμαστε σε κατάσταση έντασης. Όταν λειτουργεί το παρασυμπαθητικό σύστημα τότε το σώμα αλλά και το μυαλό είναι σε κατάσταση χαλάρωσης.

Με την βοήθεια ασκήσεων χαλάρωσης βοηθούμε τον εαυτό μας να λειτουργεί το παρασυμπαθητικό σύστημα με αποτέλεσμα την ηρεμία και την χαλάρωση.

Ποια είναι τα πραγματικά οφέλη της χαλάρωσης?

1.       Η συγκέντρωση και η επαφή με τον εαυτό μας

2.       Η καθαρή σκέψη

3.       Η ικανότητα να φτάσουμε σε μια κατάσταση ηρεμίας

4.       Η βοήθεια του εαυτού μας να φύγει από το άγχος, θλίψη – κατάθλιψη, θυμό

5.    Έχουν παρατηρηθεί ακόμα και γονιδιακές αλλαγές με την τακτική εφαρμογή μεθόδων  χαλάρωσης 

6.       Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι οι τεχνικές χαλάρωσης κερδίζουν συνέχεια έδαφος και αναγνώριση στους κλάδους της νευροβιολογίας

Για να μπορέσουμε να απολαύσουμε τα οφέλη των πιο πάνω τεχνικών χρειάζεται εξάσκηση και πραγματική αφοσίωση στη στιγμή. Οι τεχνικές χαλάρωσης μπορεί να μην είναι η απόλυτη λύση στα προβλήματα που μας απασχολούν και στα διλήμματα που μπορεί να προκύψουν στη ζωή μας. Σίγουρα όμως οι συγκεκριμένες τεχνικές μπορούν να ενισχύσουν την ηρεμία μας και όλα τα καλά που προκύπτουν από αυτό. Τέλος πέρα από τα οφέλη τους σίγουρα μπορούν να μας προσφέρουν μερικά λεπτά απόλυτης αφοσίωσης και χαλάρωσης.

 

Αν θέλετε να δοκιμάσετε την προοδευτική χαλάρωση και την νοερή απεικόνιση ακολουθήστε τον πιό κάτω σύνδεσμο. Χαλάρωση και Συμφιλίωση από τον Νικήτα Καυκιό